بررسی رابطه بین ضرایب مالیاتی و افشاء گزارشات مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

نقش اصلی گزارشگری مالی، انتقال اثربخش اطلاعات به افراد برون سازمانی به روش معتبر و به موقع می‌باشد، که این امر در سایه افشاء با کیفیت اطلاعات مالی صورت می‌گیرد. یکی از استفاده کنندگان گزارشات مالی، دولت است که جهت تشخیص مالیات از آن گزارشات استفاده می کند. این تحقیق به بررسی رابطه بین ضرایب مالیاتی و میزان افشاء گزارشات مالی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می ‌پردازد. در مرحله اول، به منظور تعیین میزان افشاء صورتهای مالی که در این تحقیق در راستای تعیین مقدار متغیر وابسته لازم است چک لیست میزان افشاء تنظیم و برای هر شرکت یک نمره یا شاخص افشاء تعریف می‌شود. در مرحله دوم، اطلاعات مربوط به متغیرهای کنترل نظیر نسبت کل بدهیها به کل داراییها و لگاریتم کل داراییها محاسبه و استخراج می‌گردد. در مرحله سوم، ضرایب مالیاتی هر شرکت با توجه به نوع محصولات یا خدمات آنها محاسبه و تعیین می‌گردد. سپس در این تحقیق از تحلیل رگرسیون چند متغیره بر اساس داده‌های تابلویی جهت بررسی رابطه ضرایب مالیاتی با میزان افشاء در صورتهای مالی طی سالهای 1383 لغایت 1387 استفاده می شود. نمونه تحقیق شامل 99 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازده زمانی 5 ساله می‌باشد. یافته‌ها نشان می-دهد بین ضرایب مالیاتی و میزان افشاء اجباری گزارشات مالی رابطه معنادار معکوسی وجود دارد، یعنی هرچه ضرایب مالیاتی بیشتر باشد میزان افشاء اجباری کمتر می شود.